Mało kto wie, że 19 września 2019r. wszedł w życie przepis uprawniający Sąd do przyznania najbliższym członkom rodziny poszkodowanego odpowiedniej sumy tytułem
zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w razie ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanego, skutkującego niemożnością nawiązania lub kontynuowania przez niego więzi rodzinnej.
Co to oznacza w praktyce?
Jeśli doszło do wypadku i poszkodowany w następstwie ciężkiego i trwałego uszczerbku na ciele lub rozstroju zdrowia (ciężkiego, głębokiego i nieodwracalnego upośledzenia funkcji życiowych) jest w takim stanie, że nie może kontaktować się z otoczeniem np. wskutek
śpiączki pourazowej, stanu wegetatywnego lub uszkodzenia mózgu albo innych przypadków poważnego i nieodwracalnego rozstroju zdrowia, to jego bliscy mogą żądać zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w postaci zerwanej więzi rodzinnej. Takie przypadki najczęściej mają miejsce w związku z wypadkami komunikacyjnymi i wówczas roszczenia rodziny są kierowane do ubezpieczyciela sprawcy w ramach OC sprawcy. Przepis art. 446 2 Kodeksu Cywilnego nie zawiera przy tym katalogu zamkniętego zdarzeń, będących podstawą żądania tego rodzaju zadośćuczynienia, kwestia ta jest zatem pozostawiona ocenie stron, a w razie sporu, ocenie Sądu.
Co ważne, w tym przypadku przepis uprawniający do dochodzenia zadośćuczynienia za
zerwanie więzi rodzinnej będzie miał moc wsteczną, tzn. będzie obowiązywał wobec
roszczeń i zdarzeń mających miejsce przed wejściem w życie ustawy, pod warunkiem, że
roszczenia te nie uległy już przedawnieniu.